Ne þan ne þöhret ne de görkemli bir yaþam umrunda deðil di artýk Züleyha’nýn. Tek bir arzusu vardý Yusuf’uyla olmak. Yeme içmeden kesilmiþ, gözleri görmeyen, yaþlý çökmüþ bir kadýndý. Fotifar ve ona annelik yapan büyük hizmetçisinin ölümünden sonra Yusuf olmasa yaþamaktan bile vaz geçecekti. Yaptýðý hatanýn farkýnda idi. En çokta onu zýndana attýrdýðýna ve 10 yýl sonra gidip, onu kýrbaçlattýrdýðýna aðlýyordu. Saatlerce secdeye kapanýyor, Allaha dua ediyordu kendini affetmesi için. Onu yolda bastonuyla yürürken görenlerin çoðu tanýyamýyor, tanýyanlar da kendi kendini mahfettiðini söylüyordu. O duysa bile söylnenlere kulak asmýyordu. Onu yaþatan, onu ayakta tutan Yusuf’a olan aþkýydý. Duadan arta kalan zamanlarda Lirini eline alýr, hülyalara dalar gider di. Yusuf’una övgüler diziyordur kimbilir.
EFENDÝM-15
Sen benim kaderim, alýn yazýmsýn Ben sevdayý sende, buldum efendim Dilde yankýlanan, hoþ avazýmsýn Seninle aðladým, güldüm efendim
Yusuf yazýlmýþtýr, benim anlýmda Benim gönlüm hala, beyaz tenlimde Senden baþka erkek, yoktur gönlümde Senden evvelini, sildim efendim
Hep senin sevdandýr, baþým da esen Rabbim bir diyerek, sevdirmiþtin sen Senden baþkasýný, sevmiyorsam ben Bu aþký Rabbimden, bildim efendim
Vuslatý benimle, neden tatmadýn Haram deyip bana, adým atmadýn Sen beni bir defa, kabul etmedin Kaç kez huzuruna, geldim efendim
Ne olur içim de, bu ateþ sönsün Yusuf gibi benim, sevenim olsun Yaþama sevincim, umudum sensin Senin için ben bir, eldim efendim
Gönül bu seviyor, insanlýk hali Var mýdýr böyle bir aþkýn emsali Dalýnda kurumuþ, yaprak misali Her yöne savrulan, yeldim efendim
Lüzumsuz sevda bu ne yapmaz seven Elbette can canan bir birin öven Yok mu benden baþka, dizini döven Bitmez hasretinle, doldum efendim
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ
NOT: DEVAM EDECEK-ARKASI YARIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.