Nüsha

’’elbet dünyanýn maþrabasýnda çýrpýnan
sarsak bu þehir
verecek hesabýný..’’




*adý yanlýþ yoldu,
unutturuldu ýrmaklarýn sevinçle akan
çaðlayanlarý...*

hovarda rüzgarlar yaralanmýþ aðzýma
dilbaz muskalar asar..

ne yüzüm ihanetten kaçar
ne ellerim körpe yavrularýn
kekre yalnýzlýðýna diþ geçirirdi..

ey üzerime düþen leþleri yaðmalayarak
geçen kaldýrýmlar
ayýn þavk-ý
ne zaman vurur serin serin!!
ne zaman ayaklanýr
omuzumda iki melek..
ve
hangi vakit
kendi alevinde yakar yamaçlarý..

ki
aklým gövdemde daðlanmýþ
bu cinnetten arda kalan meczup
tahtalara affý resimlenmiþ..
günahým baðýþýklý
uyusam her gün bir cellat kasýklarýmda
kanýrýyor dölünü
iliþiyor üstüme arklardan geçen
çaylak bir sabah
çelimsiz doðan bu güneþ
bir bana mý cesur deðil?
bir bana mý dönek?
sýrýtýk bu nüshanýn
elbet vardýr bir bildiði!!

o gün içinde diriliþ

ey bu topraða
adýmlarýný sürgün eden
kaldýr çarpýk gövdeni çakýldan
dehlizinde her gün kayýp
kýblegâhý þaþan simsarlar
çocuklarýn çomaðýnda
çengelli budak

tan aðarýrken bir çift göz darma duman
oluklar irin
köþe baþlarý uzza’nýn cenin yýðýný
kaldýr dedi bir ses
kaldýr baþýný yerden!

düþerdi tüm çengiler caddelere
ýssýzlýðým büyürdü kapýmda
ürkek çocuklar söylerdi
annelerinin cebinden uçan kýrlangýç edasýný

utanýrdý af dilerdi babalar þehrin dolambaçlý
sokaklarýnda..

yetmezdi aminler


açtý küheylan soytarýlar
ve
þahitti bunlara
kaburgasý eksik leþ yiyenler
..

yine
ellerini açardý beyazlar içinde kýzlar
bekleyiþler baþlardý
var olmaya...


Belma.
Sosyal Medyada Paylaşın: