Gözlerin Çok Güzel

Önce gözlerimin beyazýna çöktü kýzýllýk.
Sonra kursaðýmdan çakýl taþlarý tükürürcesine,
Ciðerlerimden dikiþler sökülürcesine aðladým.
Güneþi aya, ýþýðý karanlýða dikti yalnýzlýk.

Tatlý bir rüzgarla kopan yapraðýn hayal kýrýklýðý,
Yuvasý bozulan bir kuþun mahzunluðu,
Gözlerini kapamýþ tamamlayamadan suya yolculuðunu,
Özlem ile ah çeken bir ceylanýn parçalanmýþ vücudu oldum.

Seni düþünürken mürekkep geldi burnumdan,
Suya düþmüþ bir metin gibi mürekkep kustum.
Suyun dibine çekilirken kanatlarýna bakan bir martý,
Daðýn zirvesinden eteklerine yuvarlanan bir kaya oldum.

Seni öyle seviyorum ki;
Bir tayýn ilk ayaklandýðý aný sevdiði gibi,
Rüzgarý göðüsleyip uçsuz bucaksýz düzlüklerde taþýdýðý gibi.
Seni öyle sevdim ki;
Çölde göç eden bir kavmin rastladýðý kuyu gibi.
Kum fýrtýnalarýnýn ortasýnda gülümseyerek gözlerine bakýp,
Boðulacaðýný bile bile,
uçuþan bütün kum tanelerine inat,
Gözlerin çok güzelmiþ der gibi.

Sosyal Medyada Paylaşın: