Burnumda tütenler
Bu gün kendimde, tükeniþi gördüm
Ben...
Ezik yorgun gibiydim,þu beni benden soðutan hayat yolunda
aðaç dalýnda, sararmýþ yapraklar gibiydim
Sallanýp dduruyordum sonbahardaki esen yelde rüzgarlarda
ölüm kokuyordu etrafýmda.
Bu gün kndimde, tükeniþi gördüm
Ter döktürüyordu yorgunluðum,her adým atýþýmda.
Yoktu bende gençlikten kalma izlerim
Hayalet gibiydim.
Her adýmda kendime daha çok acýyor, acýyordum
Yalnýzlýðýmda...
Ve...
Ölümü kokladýðým,düþündüðüm yollarda
Bu gün kendimde, tükeniþi gördüm.
Dayan dedim, dayan oðlum dedim kendi kendime
Dayandým.
Yer titredi ben titredim kaldým ben, kan ter içinde
Ne kaldýrýmlar pes etti ne ben.
Yürüdükçe paylaþtýk zamaný,yollarla kardeþçe.
Bu gün kendimde, tükeniþi gördüm.
Hep anýlarý canlandýrdým, dalgýn, dalgýn bakýþlarýmla
Sanki ölümdü yaklaþan,son nefesimdi sanki kokladýðým.
Adeta.
Anýlardý burnumda tütenler.
Çocukluðumdu.
Gençliðimdi.
Yaþadýðým yerlerdi.
Geldi,geldi gitti gözlerimin önünden geçmiþi yaþadým bu gün ben.
Ahmet Yüksel Þanlý er
20 Aðustos 2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.