Kayboldum evrenin bir köşesinde

Kayboldum evrenin bir köþesinde
Sessizce öldürülüþümüze
Canlý þahit yok,,,,,,,,,,
Zabýtlara düþen kimliðimizde yok…
Dünyada yokuz..
T.C.kayýtlarýnda da yokuz…
gri elbiselerimizden tanýyor bizi
gökyüzüne saldýðýmýz kuþlar,
daðlara çekilmiþ baharlar
bir engizisyon çað
maskeli yüzüm,
bu sendromun halikarnas balýkçýsýyým…
saat on ikide kaçtýk deliler hastanesinden
peþimizde kendini akýllý sanan,
akýldan yoksun la notalarý
bir dam bir istiridye,
bir serçe, bir kýrlangýç,
maviler cýmbýzla alýnýyor yüreðimizden
içimiz ki kanlý mihrap,,,
kýble düþmüyor önümüze
saðýr sultanlarda duymuyor,
kimse duymuyor,
herkes duyduðunu duymuyor,
kayboluyorum evrenin bir köþesinde
yalnýzlýk bir labirent,
kimsesizlik bir at nalý,
say ki alnýmýza çakýlý
kimse yokmuþ meðer,
hani ulan dostlar nerdesiniz,
hicret mi ettiniz korkulardan,
nasýl kaçtýnýz pis kokularýnýzdan,
geride býraktýðýnýz pabuçlarýnýz dan
bir nazar boncuðu yapýp assaydýnýz ya boynunuza
biraz daha uzun ömürlü olurdu, yüzünüzün köselesi
çok mu uzunca yaþadýnýz, kelebek vadilerinde
þimdi yüzümün astarýndan söküyorum,
size ait ne varsa,
Bir Beyazýt-ý bistami yetermiþ
Nice karanlýklara güneþ yapýþtýrmaya,
Sen yola devam et dost kervanlarýyla
Güneþ havada çakýlý kalýr,
Karanlýk düþmez,
yeryüzünün varýlmak istenen
Son menziline,,,,,,,

Lütfi Kireçci

Sosyal Medyada Paylaşın: