Sefiller...

Bu kez Victor Hugo deðil
Bu bizim sefiller,
Elleri baðlý, gözleri baðlý,
yýldýzlarý sökmüþler gökyüzünden,
altýndan adamlar tutsak,
öbür taraf pas,
bir sahil kýyýsý dinlentilerine durak,
elinde fýrça, tuval,
asýlan adamlar resmini çizmeyi unutmuþ,
bir yüzü timsah derisinden daha kalýn,
öbür yüzü sam amcanýn bahçesinde armut diþler,
her sabah vakti bizim oralarda eþekler kiþner,
ayýr sapý samaný, radyolarda uzun eþek yarýþmasý,
altý taksim, üstü þiþhane, üstü virane,
Al Eyfel kulesi senin olsun gergedan suratlý adam.

Önüm, arkam, saðým, solum, sobe
Tutup ayaklarýmdan çekti körebe,
Merhaba taþ medrese,
Merhaba yusufiye
Yahu azýcýk teþekkür mü etseydim
acaba bu adamlara,
Þiirin her mýsrasýna
giriyorlar bir yerlerden,
Damdan düþer gibi
düþüyorlar her taraftan,
Geriye kalan, adý eþkali belirlenmiþ,
bir orman yangýnýndan,
Dokuz þafakta, dokuz el,
rüyalarýmýzý bile bozan,
Artýk gül açan bahçelerde oturmuyoruz
Mavileri silineli çok oldu bakýr renkli gökyüzünün,
Bir fotoðraftan geriye kalan
Siyah beyaz anýlar,
Vay þimþek baþlý tutsaklýk,
Vay ejderha suratlý gün,
Nasýlda can düþtünüz günümüzden,
Ellerimizde güneþ taþýmanýn yorgunluklarý
Tecelli erken baharlarda açan kabir çiçekleri,
Bir deste al, kokla, dokuz adam çýkar gökyüzüne,
Merhaba der sana kayýp giden bir yýldýzýn anýsýndan,

Ve evimizin arka penceresinden,
Bir yusufçuk havalanýr,
Gökyüzüne vurduðu kanat darbelerinde,
Uhdemize düþen
Sahipsizlik kervanýnda yürümek
Öteler kapalý park yeri yok,
Kalplerde boþaltýlmýþ kýrk bahar yaðmurlarýndan
Ve acýlarýn logaritmasýndan çýkan,
Kimsesizlik,
Vay benim anam, babam
Vay kimsesizliðin coðrafyasýný
nasýrlý avuçlarýma çizen þecerem..
Kudüs vuruldu,
Gün katil adamlar doðurdu,
Ay ikiye yarýldý bir zaman
Tur daðýnda vuruldu sevdam,
Bu kez geçemedik, kýzýl denizi,
Bir dalga kýran oldu yüreðimiz cehillere
Acýlar denizinde,
Her gün egale olur
Yeryüzü cehenneminde
Bazen bir eylül ikliminden dökülür mavi gözlü çocuklarýn
baharlarýna
Bazen bir Yahudi katilin katliamýndan dökülür.
Filistinli çocuklarýn yüzüne..
Onlar vurur tempo ile, birileri düþünür,
Kýna yaksak mý,
Be hey ahmaklar..
Ananýzýn köyde oturan inekleri yok mu,…..!

Lütfi Kireçci

Sosyal Medyada Paylaşın: