ŞİİRİN VADESİ DOLMADAN...
Cümleler yalýtkan týpký aþk gibi
Kesif bir sessizlikle payidar kýlýyorlar sevgiyi:
Ýklimin titrek elleri var,
Ýklimin üþüyen ayaklarý
Belki de þiirlerin eklem yerlerine doðuyor ay ýþýðý
Oysaki doðmama vakit var
Týpký ölümü refüze edip
Ismarlamadýðým yalnýzlýðýn
Ulaþtýðý adresime dadananlarýn olduðu gibi ve:
Ýkbali ya da ihmali ölüm gibi
Safran sarýsý i mgelerin tekelinde
Ötüþen haz ve hicap ve niyazlarla
Eþelediðim kabrime
Dokunan bir el var.
Yabancý bildiðim bir muhitteyim adeta
Issýz bir çölün en nazlý çiçeði
Elbet fi tarihinde gözünün nuru iken sevdiklerimin
Yalý kazýðý bir rüzgâr mý yoksa
Uçuþturan çekincelerimi…
Bir de iþinin ehli acýlar
Sýra mademki geldi bana
Yansýzlýðýn mucidi mi yoksa yalnýzlýk?
Gözlerimi delip geçen bir ýþýkta
Kaskatý kesilen sözcüklere
Sýcak nefesimle hayat verdiðim
Varsýn kabul görsün Mevla’mýn nezdinde
Ah, bir de dökülse ya üzerimden þu ölü topraðý.
Var ya, mýhlandýðým kareden nasýl da firar ederim
Hani olur da kendi cennet bahçeme düþerim ansýzýn
Çekip gitmenin de meali iken bunca belirsizlik
Kabul görmek Allah katýnda son dileðim
Baþýna buyruk acýlardan
Düþen payýma
Elbet iç sesimde tokuþan isli sözcükler
Bir karartý adeta üstüme çöreklenen
Her hangi bir dehlizde
Örtüþtüðüm karanlýktan düþen nasibime.
El açtýðým her bulut
Sözcüklerden en frapaný belki de umut
Oysaki unut, demiþti bana birileri zamanýnda
Gel gör ki kaybettim ben yolumu
Tam da rotamý çizmiþken kabrime
Kolaysa baþtan baþla
Zorluðuna yenik düþtüm o ayraç:
Mutluluk ve anda saklý olsa gerek o yolculuk
Maðlup geldiðim kadar isyaným da
Taþkýn bir bent kadar
Kendinden geçti geçer de ömür
Sim(y)asý yabancý olmayan bir çehre ise
Ýçime çektiðim her nutukta farazi bir söylence
Sahi güneþ ilk kez mi doðdu bu gece?
O zaman þiirin vadesi dolmadan
Göçmeli sayfadan
Kaybolan mýntýkamsa saklanan yarýna nasýl yakýn
Dokunduðum kadar dokuduðum her hece
En çok de yakýþan gözyaþýma.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.