SÜRMANŞET

gece,
yine hasreti sürmanþetten veriyor...
ortamým müsait intihara,
yaþým el veriyor!..
kalbim bir kapýyý çarpar gibi çarpýyor,
gözüm hiçbir þeyi görmemiþ gibi yapýyor...
masamda a, b, c planlarý ölüme dair,
d seçeneði masaya oturmak için yalvarýyor!..
dudaklarýmý sýkýþtýrýp,
ön diþlerimin arasýna...
cüretkâr bir þekilde,
tarih öncesi bir resme uzanýyorum...
izinsiz uzanýr gibi,
bir dostun sigarasýna!..
çay içiyorum ardýndan,
þarap etkisi yapýyor...
haram aylar içindeyiz diye mi,
böyle hassaslaþtým bilmiyorum,
kýyamet kopacak diye ödüm kopuyor!..
ölmek isteyen biri,
kýyametten neden korkar,
o da ayrý bir konu...
gecenin bütün karanlýðý,
gözlerime çökmüþ sanki...
hiç iyi görünmüyor,
hiç iyi görünmüyor gecenin sonu!..
saatler ilerledikçe,
iç konuþmalarým vasýtasýyla,
kendimle olan samimiyetim de ilerliyor...
kendi kaderimi kendim tayin etmeye çalýþýyorum,
solumdaki yazýcý melek,
yazýlý olarak haddimi bildiriyor!..
gece,
hasreti sürmanþetten veriyor dedim...
manþet sekiz sütun,
hüzün sekiz yüz seksen sekiz!..

Sosyal Medyada Paylaşın: