BOYACI ÇOCUK...

Sözcükler yakamoz
Aþk ise masalýn ta kendisi
Ne anasý kaldý geride
Ne de aþkýndan tutuþtuðu kadýna
Uzatamadýðý tek dal çiçek
Kimden mi bahsediyorum?
Elbet ölü ebeveynleri boyacý çocuðun.

Çaputlar baðlanmýþ Ýstiklal’ deki aðaçlara
Hatta tramvay yolunda bile serili onca mizansen
Kimi zaman bir yýlbaþý aðacý
Kimi zaman bayramda uçuþan balona denk düþen
Çocukça bir heves de deðil ta kendisi
Hele ki çocuk olduðunu
Çoktan unutmuþken çýktýðý yolda
Varsa yoksa ekmek parasýný çýkarýp
Götürecek tek odalý evinde bekleyen kardeþlerine
Ve nicesi nicesi
Kimseler de paye vermezken içinde yeþeren umuda.

Bir baþýna
Bir de boyalardan elleri lekeli
Gel gör ki;
Ýlla ki alýn teri emeðinin karþýlýðý
Kimi zaman içten bir dua
Ne zamanki el verse kendi gibi garibin biri
Tam da düþecekken araba yoluna.

Aþk bu:
Söylemez söyletir.
Hayat bu:
Yaþamaz yaþattýrýr
En çok acýyý en çok yalnýzlýðý
Mazluma sahip çýkan þükür ki bir Tanrý
Sadece sözde kalmaz da
Dualarýn ve inancýn ruhu
Katýksýz inanýr Rabbine
Hem el veren sadece O deðil mi?
Ne zamanki yolu düþse çocuðun anasýnýn kabrine.

Yetinmez nicesi yetmez asla kendine
Yâd dahi etmez Rabbini ve de atasýný
Varsa yoksa dünyanýn malý mirasý
Geride kalacak bir hoþ seda olsa ne ala
Alacalý düþlerden ne ise düþen payýna
Efendinin, haþmetli eþrafýnýn
Elbet ayyuka çýkan bir israf
Mazlumun da ahý kalmaz hani yerde.

Yarýn bayram
Belki de öbür gün açýlacak okullar
Dilemmasý ömrün gidip geldiði okul yolu
Olsa keþke boyacý çocuðun
Sandukasý deðil elbet ekmek teknesi onun
Boyacý sandýðý
Bazen de küfeyi devirip
Baþýný dayadýðý bir aðaç
Sýðýndýðý en Ulu Daðdan da alamaz gözlerini
Ne zamanki hatýrlasa öksüzlüðünü, yetimliðini.

Yalaným yok hani:
O çocuk benim çocuðum ve senin ve onun
Hepimiz pay sahibiyiz acýlarýnda çocuðun
Öldürdüðümüz düþleri belki de
Miras mý kalacaktý bizlere?
Elbet varsa bir yarýný ve umudu…

Sosyal Medyada Paylaşın: