bir yaz akþamý ufukta kýzýla boyanmýþtý yorgun gün bense yalnýzlýðýmý kuþanmýþ zihnimin odalarýnda dolaþýyordum öylesine hapsetmiþtim ki kendimi suskunluðumun mahkumiyetine yalnýzlýðýmýn umarsýz tenhalýðýnda güz ayazlarý vururken ruhuma gözlerimin sisli göðünden yaðmaya hazýr hüzün bulutlarý geçiyor ha yaðdý ha yaðacak
yine kendimi dinliyorum bu gece de kaybolmak istiyorum içimdeki açýk denizde gönlümün dalgalarý fýrtýnalý bir günde kabýna sýðmayan kýyýya vuran hýrçýn dalgalar gibi gece gece nasýlda çaðlýyor umudu yitik,boynu bükük düþlerim yürek burkan,iç sýzlatan bir kenara gizlenen çocuk gibi nasýlda sessiz sedasýz aðlýyor
mavi hüzünler gecenin geç saatlerinde boþ bakýþlarla raks ediyor gecenin kara gözlerine bakarak sonsuzluðun karanlýðýnda ay gülümsüyor yüzüme parlak bir yýldýz ýþýk saçýyor geceye kulaðýmda çýnlýyor bir ney sesi acep var mýdýr sevgiden ötesi? içimdeki mahzene nefes nefese koþarak gelen bu sonbahar da neyin nesi?
hani nerede þimdi? tükenmeyen umut deryasý çýrpýndýkça attýðým kulaçlar nasýl da gelip geçti gençliðimi çalan yýllar... hayatýn acýmasýzlýðýnda saçýmda aklar,gözümde yaþlar dilimde ahlar,içimde vahlar kaþýdýkça kabuk baðlamayan yaralar gecenin çýðlýðýnda nasýlda karalar baðlar ya sensiz geçen baharlar? dünya benim olsa neye yarar
bir ben kalýyorum gönlümün sahilinde darmadaðýn bir enkazdan sonra acýdan kývransam,sýzlansam da geceler boyu tuz basýyorum kanayan yaralarýma dokunmayýn benim çocuk yanlarýma bahar gözlerimden yaþlar damlýyor kül rengi solgun yanaklarýma soruyorum sana,reva mý bu bana? ömrümüzün ikindi vaktinde ne kaldý senden benden geriye gizemi derinliðinde saklý þiirlerden hüzünlü þarkýlarýn sözlerinden baþka?
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.