Çocukken bizim evde belli köþelerim vardý.
Kendime saklanacak bir yer arýyorum.
Bir de apartmanýn dýþ cephesini de boyluyorlar.
Neden hemen beni kesecek olan adamlarý iþçilerden seçtim ki.
“Sabah sabah manyak mýsýn ya?"
Ben yürüdükçe lülelerim kýpýrdýyor.
Sürekli beraberiz,
her yere beraber gidiyoruz,
Paso evdeyiz.
Maðazalara girip çýkýyoruz,
Arkadaþlar,
gece gezmeleri,
alkol,
sigara,
Ýliþkiler,
kýrýk karne,
ergenlik bunalýmý.
Öylesine âþýktý ki o herife, biz ayak baðýydýk.
Kulaklarýný týkadý,
gözlerini kapadý,
öyle hayatýna devam etti.
Mutlu mu ?
Mutsuz mu ?
Bilemem.
Gece yatarken vicdanýyla cebelleþiyordur büyük ihtimalle.
Bazen hâlâ rüyalarýmda o evi görüyorum.