yalnýz bir kürede
yedi milyar yalnýz insan...
intiharlar duyuruyor tenimin kuruluðu
taze intiharlar
bir bir düþüyor yuvarlanýp
kopuyor yüzeye zar zor tutmuþ ince kökleri
çýldýrtýyor delirtiyor gebertiyor sessizlik
ve benim benliðim anlatamýyor beni
yetmiyor lugatým
yetmiyor zihnim
güçsüz kalbim
cehalete yaslý bilgim ve dönmeyen dimaðým
sýrtýna gökdelen çökmüþ bir zemin katým...
yýldýrýmlardý þairlerin silahlarý
göz yaþýydý satýrlar baþtan baþa karamsarlýk
karanlýk ve gülün hikayesi beslerdi güçsüz parmaklarý
sevgiliydi hep asaleten sarsýntýlar
ve o nazarlarda eritirdi ömrünü kambur sýrtýnda ki utancý
kalbinden bacaklarýna
sonra ayaklarýna inen yere vuran o sancý
inancý
tabiat ananýn saçlarýndan yer yüzüne ulaþan sular
hayat veremezdi gagasýz kuþlar ve dilsiz yýlanlara...
anlayacaðýn ezelden ebede hasret kokardý her satýr
hasret kokmalýydý
anlatýlmaz baþka kelimelerde bu kadar yaðmur tanesi
hep ayný alýntýlar kýyameti getirir
ve her aþýðý yakardý ateþi sevdanýn
ulaþýlamayan meþhur leylalar doðar
kavrulan mecnunlar sýrf
masallarý destanlarý beslemek uðruna can verirdi
karýncalar azmi taþýrken sonsuzluða yýlmadan
ayaklarý yere basan basmayan her canlý onlara manasýzca bakar
küllerini saçardý ölülerinin nehre
kim bilir denizler ne kadar býkmýþtýr mavilikten
gökyüzü ne denli piþmanlýkla ayný yerinde durdu
daðlar gibi...
bir o kadar karmaþýk
kýrýþýk yüzlerin feryadý ve nice intihar nazarý deðdi yeryüzüne
asýrlardýr uykusuz topraklar
asýrlardýr yalnýz insanlar
taþlar...
can-i
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.