...biraz düþünüyorum
küçücüktüm
ilk taþ oyuncaklarýmla
küçük bir malikane inþa etmiþtim
böyle deðiþik bir yapýydý
durdum
bir çocuk nasýl bakardý ki
dünyacýk denen eve
takriben dörtlü yaþlardý
içine girsen girilmez
hey allahým
güldüm sonra...
çoktur böyle deðersiz anýlarým
etrafýný taþlarla döverek poþetin
üzerinde çatýlmýþ çýtalarla
her gün bir uçurtma yapardým
ama her gün...
uçmak ister gibi
ne kadar hafif olsam da
yaptýðým hiç bir uçurtma
beni gökyüzüne çýkartmazdý
ipinin ucuna taþ koyup
inadýna
yeni bir sürü uçurtma yapardým
yaptýklarým uçarken
bir gün elbet bir tanesi beni gökyüzüne götürecek ve orada...
o kadar güzel bir duyguydu ki
bu umutla her sabah kalkar
yoldan topladýðým iplikleri uç uca baðlayýp
gökyüzüne çýkma hayalimin peþinde
köþeden bucaktan bulduðum poþetler ile
her gün yeni bir tane daha...
ve altý yaþýna gelmiþtim artýk
üzülüyordum
çünkü her gün büyüyordu bedenim
aðýrlaþýyordu
ve iyi biliyordum ki aðýrlaþtýkça insan
yer yüzü daha bir çekici oluyormuþ
gökyüzü de o zaman daha itici oluyordu demek ki
altý yaþýndaydým aklým az çok bunu doðrular hale gelmiþti
ama ben üzülüyordum
ve yaptýðým uçurtmalarý rüzgara teslim ediyordum
birazcýk havalandýrdýktan sonra
cebimde biriktirdiðim eþyalardan baðlýyordum ucuna
ve býrakýp ucunu ipin
el sallýyordum
onlarý gökyüzünde ki çocuklara gönderiyordum
çünkü oyuncak sevdiklerini biliyordum...
ben hep tek baþýma oynardým
küserlerdi çünkü
yanýmda baþkasýný görürlerse
göz yaþlarý düþerdi yer yüzüne saðnak saðnak
annem yaðmur dese de ben biliyordum
onlarýn göz yaþýydý
kýskanýrlardý biliyorum
çünkü çok seviyordum onlarý
maviliklerin içinde ki hiç bir zaman ulaþamadýðým arkadaþlarým
onlar da..
biliyorum ki oyuncaklarýma sahip çýkýyor
sesleri kulaklarýmda cývýldayan bir sürü arkadaþ
hala altý yaþýnda...
can-i
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.