AZİZE...

Yolda kalmýþtý ay ýþýðý ve dayanamadým
Onardým yüreðini mevsimin
Dolup doluþtu kýrkikindiler
Yas yüklü kadýnlar
Yüzü asýk ve buruþuk bir düþ de bindi ay dedeye
Ýçimin ikramý ile ihya ettim gökyüzünü
Bir dirlik ve birlik çaðrýsý ki
Yoldan geçen kimse buyur ettim ay dedeye
Sormadým da kimin nesidir, diye.

Yoðum yine bu gece
Az evvel çýkardým hüzün hýrkamý
Ve astým ay dedeye
Elbet yetmedim hiçbir zaman yetemedim
Yitiminde günün derledim topladým güncemi
Yaslanýp en ulu daða sözlendim dualarla
Sözcüklerim yastan yeni çýktý üstelik
En azýndan þiir bitene kadar mutluyum, azizim.

Bir azize olmayý dilerdim
Kim bilir belki de ta kendisi.
Ruhum yorgun hem mevsim gibi
Aslýnda mevsim de yüklü hala taþýyamazken
Bunca insan neslini
Belki de bizleriyiz taþýyamayan birbirini
Verip veriþtirdiðimiz ne çok þey ne çok acý
Açýsý kaybolmuþ hep yüreklerin
Pencereler kýrýk ve daðýnýk
Bir mimozayý dahi esirgerken çiçekçi
Selam verip de alamadýðým deðil elbet
Tek gerçek.

Bir de vazgeçiþlerim
En çok da kendimden
Yaþaran gözlerim, azizim
Bak yeþerdi dünya ve çiçekler
Neymiþim ben neymiþim?
Yaþa, efkârlan ve kýlýç kuþan.
Yetememiþ de hem düþlerimin peþine
Düþerken
Ah, bir de düþse ya þunca zalim yakamdan.

Ne diyordum ben sahi?
Ah, evet, içine gizlendiðim ay dede
Bir de makul olan olmayan ne varsa
Týktýðým heybeme en çok da
Sýrdaþ bildiðim gölgeler
Ve yakarýþým Rabbime
Þükürler olsun ki duyan biri var iþin sonunda.

Kenetlendiðim bir ýþýk
Rengim bazen pembe bazen soluk
Aþkýn kývancýyla iç geçirdiðim o izlek
Hani saklandýðým
Hani gözümü sakýndýðým sevdalý yürek
Yeter de elbet her birimize
O kadar geniþ ve ferah ki içim kimi zaman
Kir tutmadýðým de deðil elbet yalan
En azýndan Mevla’mýn gözünde
Endamlý bir gülüþü de pelesenk etmiþken yürek sesime.

Selamýmla geldim bu þiire
Alanýn da almayanýn da caný sað olsun, be azizim
Hayat, bu, gelip geçiyor iþte
Ama sevmeden de tükenmez hani hiçbir þiir hece hece
Yarenlik eden bir kalem ve sevinç
Buz tutan yürekleri dahi ýsýtmaz mý için için?



Sosyal Medyada Paylaşın: