Varlığın Dünyası

Ah, insan olmaktan utanýyor bir yaným,
Kýzarmýyor hiç yüzü insanlýðýn,
Yoruluyorum bu aralar,
Yok olmuyor, içimdeki utancým..

Ýnsanlar yok mu, insanlar...
Birbirlerini diri diri gömerler,
Gömerlerde yüzüne gülerler,
Hiçbir þey olmamýþ gibi, geçerler!

Ah bu insanlar,
Sevmezler insaný ama, rol keserler.
Gülümsemeleri sahte,
Üzüntüleri yersiz!

Ah bu insanlýk,
Yok olacak acýlara tutunurlar,
Býrakmazlar ne dirinin yakasýný
Ne ölünün!

Ah insanlarým,
Bilmezler gerçek sevgiyi,
Gerçekliðe açmazlar gözlerini,
Birlikte olmayý bilmezler...

Ah insanoðlu!
Hep yarýn olacakmýþ gibi,
Hiç ölmüyormuþ gibi,
Erteler hep bugünü!

Sosyal Medyada Paylaşın: