Hastane odasý tertemizdi. Necmi kapýyý hafifçe aralayarak içeri bir göz attý. Aralýk dudaklarýndan tek kelime çýkmýyordu. Ne çalacaðý bilmiyordu.
Yukarýda pervasýzca dolaþan biri vardý. Öyle ki çýkardýðý gürültülere bile aldýrmýyordu artýk. Rahat hareket ediyordu. Her yer kapalý ve boðucu bir sýcak vardý içerde.
Baþka odalara göz atmak istedi. Yýldýrým gibi merdivenlere koþtu. Yeni bir ses aksetmemiþti kulaðýna. Ama içi rahat etmemiþ ve huzuru kaçmýþtý.
Ýlk gördüðü odaya daldý. Kapý az sonra açýlmýþtý. Karþýsýna yaþlýca, ak saçlarýný yemeniyle toplamýþ, güler yüzlü bir kadýn çýkmýþtý. Kadýn kýsýk sesle konuþtu.
"Az evvel beni bir kere daha ele geçirmeye çalýþtý. Niyeti seni kurtarmaktý, tabii buna izin veremezdim, asla..." Aklý büsbütün karýþmýþtý. "Sen Seytasýn! "
Öyle mi sanýyorsun? Çok yanýlýyorsun...
Hakkari/30
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fors_5 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.