HAFIZAMDAN SİLEMİYORUM

Sen bahanelerinle içindeki nefreti kusarken,
yüzüne bakmadan gidiyorum.
Devrikleþen çümlelerimle kendime,
kýzarak gidiyorum.
Öfkemde, kanatýrcasýna dudaðýmý ýsýrýyorum
Kendimi, miadi dolmuþ bir eþya olarak görüyorum
Gelmiþimi, geçmiþimi birbirine çatýyorum.
Savaþlar çýkarýyorum beynimde
Sonra uzayýp giden kendimle hesaplaþmalar
Neden;
Dertlerin varlýðýna sebep arýyorum
Sen varsýn ya
Sen hep mevzide bekleyen keskin niþancý gibisin
Dalýp gitmelerimle buluyorum seni, rüyalarýmda
Belleðimde kalan çýðlýðýn aðýrlýðýyla uyanýyorum
Düþmanca bakýþlarýn altýnda eziliyorum
Yüreðimden geçenleri, uzun cümlelerle yazýyorum.
Mutlu bir gelecek görmesem de,
içimi acýtan o son sözlerin,
hafýzamdan silemiyorum...

Hüseyin Taþdemir



Sosyal Medyada Paylaşın: