Mihrimah ( Kan Kırmızı )
Açýlýr yeniden eskiye bir yol,
Bu bahtýmýn tek sefasý Mihrimah...
Dilinden dökülür aþka baþka yol,
Gönlümün efsane cilasý Mihrimah....
Ilýk ýlýk yaþlar döküp zamana,
Kalbimde hiç yer olmadý gümana,
Hece hece diller döküp kaðýda,
Her satrýn içinde belasý Mihrimah....
Nazarda var mý? Bilmem deðerim hiç,
Bu sýzýyý yazmak anla artýk güç,
Sevmek meziyettir, husumet gülünç,
Kalbimden ruhumun ninnisi Mihrimah....
Liman yerli yerinde yakma vakti,
El ele verip göz göze bakma vakti,
Bütün engelleri bir bir yýkma vakti,
Kan kýrmýzý kalbin kendisi Mihrimah....
Kalu Bela’da baþladý aþkýn düþü,
Seninle unuttum ben kara kýþý,
Þu Geceye kandilleri yakýþý,
Her parýltýsýnda manasý Mihrimah....
Þiir: SDT KS
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.