Mihrimah ( Kalubela )

Mahrem bildim sunamadým utandým,
Yutkundum içime attým Mihrimah,
Hayal deminde benliði satandým,
Hasret gergefinde tüttüm Mihrimah....

Yesevi mayasý, Kind-i ninnisi,
Sensin ömrüme muradýn boyasý,
Gönül hanemin vuslat cilasý,
Yokluðunla sevda tattým Mihrimah...

Her þerrin ardýnda vardýr bir hayýr,
Gece çökende güne sevmek ardýr,
Sensizde ruhum ki kaynayan nardýr,
Yokluðunla aþka battým Mihrimah

Her nefes bambaþka, baþkasý baþka,
Sensizde iman ettim eþsiz aþka,
Senin ile varýlýr vuslat-ý meþke,
Þu ömrüme seni kattým Mihrimah...

Kim ne der ya.. duymazdan gelince,
Dilimde bir destan, sevdandýr hece,
Güneþ battýkça doðuyor gece,
Ve..Umut edipte yattým Mihrimah...

Ruhumun deminde zaman donardý,
Günüm ve gecem senin ile baþlardý,
Seveni namert olanlar taþlardý,
Her ne duydum ise yuttum Mihrimah...

Kalu bela’da yan yana söz verdik,
Ýblis’e uyupta nice koz verdik,
Kurak topraklarda biz çok naz ettik,
Gönül dergahýmda tuttum Mihrimah...

Kaderi cilvesi, hikmeti vardýr,
Gece deminde nice gece vardýr,
Atan þafakta aþkýn rýzký vardýr,
Ilýk göz yaþýyla tüttüm Mihrimah...

Açýlýr Ýmaný olana perde,
Yýrtýlýr, yýkýlýr hasret ki serde,
Sabýr ki þifadýr kalpteki derde,
Gözlerinde gülen yaþtým Mihrimah...

Þiir: SEDAT KÖSE
Sosyal Medyada Paylaşın: