Kumsallar yok bu yaþamda, ne de özgür hayaller var. Sýkýþýk dört duvar yalnýzca. Nem ve solucanlar bizle yürüyorlar. Kimin gölgesi bunlar, bizim elbette. Yazýklar olsun onlara inananlara. Çünkü duvarlarý kaplayan tel örgüler, onlara dokunduðumuzda, býçak gibi kesiyor saðýmýzý solumuzu. Ötesinde ne var peki aramýzdaki duvarlarýn? Adým adým, gidiyoruz anlarý, günleri, yýllarý...
Hüseyin Taþdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüseyin TAŞDEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.