eksik bugün ellerim dokunuþlarýmýn telaþýndan bir adým ötesi yokluk görüyorum ama hiç üzülmüyorum bir adým berisi de cennet deðildi ki zaten
yürüdüðüm yolun dili sus yine ne yönüm belli ne de gideceðim yer tutunmaya bile çalýþmýyor eksikliðinden ellerim düþüyorum düþkünüm ama düþkünlüðümü bile dert etmiyorum bu sefer
bir inkarýn çarpýlan yüzü gibiyim evet gözlerim lanetli kirpiklerim rüzgarlara deðmemeye yeminli bir ben miyim ki böyle deli artýk umursamýyorum cümle alem bana ne derse desin önceden de hiç düþünmedim ki zaten
serinlediðim tenlerin ötesine geçip gidemiyor aklým kýrdýðým kalplerin kabuslarý avuçlarýma yerleþirken yine de ne anlamý var ki demiyorum hatta inadýna direniyorum her iyinin ayaðýna üç kötü taþ baðlanýp suya atýlmýþken
çünkü bilirim bilmek zorundadýr ya insan bazen her þey gömülüp gitse de dibe elbet suyun yüzeyine çýkacak gücü bulacaktýr yeniden
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.