EY YOLCU (6)

„Haydi Abbas, vakit tamam;
Akþam diyordun iþte oldu akþam.
Kur bakalým çilingir soframýzý…“

Demiyeceðiz gayrý,
dindirmek için kalp aðrýsýný,
etmek için kendimizi teselli
üstad þair Cahit Sýtký Tarancý gibi

Bu aðrý öyle bir aðrý ki:
Ne bir aðacýn gölgesinde
ne kenarýnda havuzun,
nede aya salýnan bir haberin gecesinde,
gönlünce gören bir Yolcu’nun(*)
sihirli kýrbacýný vurmasýyla seccadeye de
dinmeyecek.

Þiir;
„Zaman ve mesafeye hükmettiðini“ bilir!
Kalkýp tozu-dumana katacak,
onu alýp Kasýmpaþa’ya savuracak
ve „ne idin-ne oldun“ u
o zaman anlayacak Yolcu.

Ama ustanýn kýrbaç gibi
þaklayan þiiri;

„Aya haber sal çýksýn bu gece;
Görünsün þöyle gönlümce.
Bas kýrbacý sihirli seccadeye,
Göster hükmettiðini mesafeye
Ve zamana.
Katýp tozu dumana,
Var git,
Böyle ferman etti Cahit,

Demesiyle;
Ýlk sevgilisini alýp getirecek Beþiktaþ’tan
ve yaþatacak ona gençliðini yeni baþtan.

(*) Giden birine yazýlan "EY YOLCU" serisinin; Sayýn Necmettin Halil Doðan’a ait olan "DUR YOLCU"(=asýl adýyla BÝR YOLCUYA) þiiri ile uzaktan-yakýndan hiçbir iliþlisi yoktur. Güncel olmasý nedeniyle yinede okumanýzý öneririm.


Sosyal Medyada Paylaşın: