TÜKENİŞ,,,

Ölümüyüm, dirimi, bir türlü bilemedim,
Sanki ben apayrý bir, alemde yaþýyorum.
Hamalmýyým, beymiyim, düz yolu bulamadým,
Dünyanýn tüm yükünü, sýrtýmda taþýyorum.

Körmü? oluyorum ne, seçemiyor gözlerim,
Karýþtý birbirine, hayatýn tüm renkleri.
Baharlarým kýþ oldu, gecedir gündüzlerim,
Ummanda hep tersine, çekerim kürekleri.

Bilirim bu gidiþat, deðil hayra alamet,
Sararýp solduðumu, þimdiden görüyorum.
Güvenirim Rabbime, varir bana selamet,
Bu umutlar içinde, durmadan yürüyorum.

Çöldeyken susuz kalýr, dudaklarýn çatlarya,
Pýnar görmüþcesine, seraba koþuyorum.
Umulmadýk bir anda, birden bomba patlarya,
Deli gibi haykýrýp, baðýrýp coþuyorum...........


1998

Ahmet Turgut Atlýk


Sosyal Medyada Paylaşın: