Sen de gittin

Yüzümü yere düþüren çaresizliðimle
kapýna gelmiþtim.
Senden sadece bir yudum sevgi,
birazcýkta merhamet dilenmiþtim.
Ýncinmiþ gururum,
gözümdeki yaþlara bulanmýþtý zaten.
Issýz sokaklardaki kaldýrýmlar yoldaþým,
O derme çatma sokak lambasý da,
sýrdaþým olmuþtu benim.
Görmedin.
Bilmedin.
Sadece gittin.
Sen de Gittin.

Aðaçlar yaprak yaprak gökyüzüne
uzanmýþtý.
Denizin o dehasa mavi karanlýðý
kabus gibi üzerime abanmýþtý.
Geceyi hýrka gibi giyinmiþ
uykusuzluðumda cabasý.
Çiçekler nasýlda soluktu gözlerimde,
bir bilsen.
Artýk ölümle konuþmaya baþlamýþtým,
çaresizce.
Görmedin.
Bilmedin.
Sadece gittin.
Sen de Gittin.

Senden sonra,
ölümün mü hecesiyim?
yoksa yaþamýn mý?
bilmiyorum.
Oysa ben seni sevmeye yeni baþlamýþtým.
Ýçimde dünyanýn bütün akþamlarý.
Yüzümde ayrýlýðýn tokat gibi çarpan
cevabý.
Gökyüzü bulut bulut uyanýyor,
örtüyordu hep üzerimi.
Sensizliðin yaðmurlarýysa,
ýslatýyordu bu sýzlayan yüreðimi.
Görmedin.
Bilmedin.
Sadece gittin.
Sen de Gittin.

Kimsenin bilmediði yollardan geçiyordum,
dilimde kimsesizliðin türküsüyle.
Kuþ uçmaz kervan geçmez sevdalarý,
yama yapýyordum kendime.
Sen açmýþtýn can evimi,
bende sana meftun olmuþtum.
Ve sen kapadýn,
duvar ördün aramýza.
Ziyan olan sevdamý,
bende gömdüm kahrolasý þu solyanýma.
Görmedin.
Bilmedin.
Sadece gittin.
Sen de Gittin.

Yazan : Recep Hamza
Sosyal Medyada Paylaşın: