BOĞAZINA KILÇIK KAÇMIŞ, YAŞAMIN

Kýzýlcýk armutlarýný, yiyip bitiremedi
Gecenin kara gözlü maymunlarý.
Olanca kadar aðýr bir þarký eþliðinde;
Kendini unutmuþ düþünceler,
Aforoz edilmiþ duygularla seviþiyor.
Ters istikamete giden yaþlý kaderde,
Bütün orospularýn toplamý,
Matematik cetvellerini iflas ettiriyor.
Aldýran yok, kýl döndü hikâyesine,
Ayak seslerinden belli, gelen kýzýlca kýyamettir.
Küflenmiþ zamanda,
Kendisine oturtulacak yer aranýyor.
Ekarte etmiþ anýlarý,
Çekip gidiyor, yaþam adlý utanmaz.
Býrakmadý yakamý bir türlü,
Yalnýzlýðýn, eli çok sakar.
Nasýl da yurt edindi kafa derimi, ak saçlar.
Diyecek yok, bir sanat þaheseridir
Akþamýn nargile keyfi.
Anlayamadým, ufukta batan neydi.
Çakýl taþlarýnýn seksek oyunlarý bitti.

Çokluklar,
Yokluðunun karþýsýnda tekil kalmaya mahkûm.
Tesellilerin intihar mevsiminde,
Kimler kaldýracak bu cenazeyi.
Acýklý bir durum…


(14 Aðustos 2011 tarihli 9.þiir kitabýmdan)




Sosyal Medyada Paylaşın: