Ey, benim vefalý gönlüm.
Üzülme!
Ne çektiysek, kaderden çektik ikimiz
Uðraþsak’ da, deðiþmezdi bizim kaderimiz saten
Deðiþmezdi.
Alýn yazýmýz,
Kaderimiz,
Hayatý, nasýl yaþayacaðýmýz
Piþmanlýk hayalleri kurma ah be gönlüm.
Kurma.
Deðiþmezdi, yaþantýmýz.
Ey, benim vefalý gönlüm
Üzülme!
Alýþtým acý çekmeye
Alýþtým, acýlara dertlere alýþtým biliyorsun sen.
Çoktan unuttum sevmeyi,
Sevilmeyi
Kaderime razý oldum gönlüm ben.
Üzülme sen.
Ah benim, vefalý gönlüm.
Üzülme!
Öðrendim’ ki ben, hayat deðmezmiþ üzülmeye.
Zengin fakir, ayný toprakta yatmaktadýr, baksana yan yana
Yaþayanda bir, yaþamayan’ da birmiþ dünyada
Aldýrma gönül, aldýrma.
Biz de geldik son bahara, kalmadý yaþanacak bahar yazýmýz.
Ýtile kakýla ulaþtýk, sen ve ben sonbahara.
20 Temmuz 2020
Ahmet Yüksel Þanlý er