Her akþam ayný kýyýda, ayný saatte, bir amonyak çiçeðiyle oyalanýyorum martýlar boþalýyor boþluklardan güneþ batýþý kýzýllýðýna.
Akþamlar ellerimde ufalanýyor seni görüyorum, yine bir telaþ içindesin gözlerin bile bana yabancý geliyor düþünüyorum da benden neden kaçýyorsun? zindanlardan kaçan acýmasýz Akilleus Hektor muyum?
Bilmezdin yýkýmlarý, hep acemiydin gücenik bir incelikle kalýnlaþtý gövden aþk bitti! yüzünüzün rengi kýlýca dönüþtü nice yollar eskittim, nice kentler dolaþtým sen, hiç yoktun o tenah bahçelerinde.
Uzak diyarlarýn kekeme ýrmaðý yalanlarý gizleyen kayýp mavi ne çok duvarlar ördün utançlarýnla aramýza yeter artýk, sokul deniz mavisi dalgalarýma omuzlarýn yalnýz kalmasýn.
Nuri Daðdelen 16.0.7.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.