Yalnýzlýðýmýn yýrtýk eldivenlerinde uykusu kaçmýþ bir çocuðun sesini duyuyorum dicle güneþi gibi kýpkýzýl saçlarý yine bilmediðim biri kurcalýyor kafamý ey içini içime döken dil, alaturka bir aðýzla öyle gergin bakma yüzüme kalbim bir tek senin için sýnandý, bu þehrin sokak lambalarýnda.
Kaderin mürekkebiyle terlemiþ kalemim gözümde büyüttüðüm her þey küçülttü beni nerede ne kadarým, ve nedir yar gözümde deðerim anlamadým gitti, þu Kuþ Ölümü hüzünlerimden.
Avuçlarýmýn içinde silinmeyen gri bir çapak birikiyor göðsümün ortasýnda ayrýlýk sancýlarý uðuldarken! boþa yaþadýk duygusu kalmýþ Basmane Garýnda þimdi mutsuz günlerin atýyla dört Nale kalkýp yanýk sesli Zeki Müren’in þarkýlarýyla seni seviyorum
Nuri Daðdelen 13.0.7.2020[
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.