ADI NEYDİ KAR – ZARAR HESABININ

Huzursuzluðumun ikonasýsýn.
Uzun kirli týrnaklý eller sarmalýyor düþüncelerimi.
Dibe çöktü kýymýklar felsefesi,
Yosunlaþtý anýlar, yaþamýn kuytu kenarýnda.
Cehennem kaydýraðýndan itelenen,
Duygularda bir isyan, anlayan beri gelsin.
Bu yüreðin cenaze namazýný bekliyor,
Nefesler dizi dizi.
Zaman, bir beden dar geldi.
Ötekilerin koþuþturmalarýnýn ardýndan,
Çirkin ayak izleri.
Ve
Beddualar;
Buralarý yer- yurt edinmeye baþladý.
Sigara dumanlarýndan izin yok, göz gözü görmeye.
Büzüþmeler serenadý baþlamak üzere.
Bir çakalýn ulumasýyla
Notalar allak bullak.
Yaþanamayanlarýn sorduklarý hesaplara,
Cevap verecek aranýyor.
Saçlarýmda çoðalan aklarda, emsalsiz bir sadakat.
Keyif , üfürükçülerin dilinde.
Alkol ile anýlarýn
Kaldýrým sohbetleri, uzadýkça derinlere ,
Hüsran dört köþe.
Kýrýk saatlerdir,
Yakamdan tutup, gecelerden dýþarý atar.
Eski bir Hicaz Taksimi
Çaðrýþtýrýr,
Moldovalý dilberin yalancý busesi.
Odur, tek yanýmda kalan kar…


(24 Temmuz 2011 tarihli 9.þiir kitabýmdan)





Sosyal Medyada Paylaşın: