Ana-avrat küfürlerinin sonu yok Hüsranlarýmýn. Sofistik düþüncelere; Tek adres beni gösteriyor yarýn. Bir iflasýn eþiðinde titremekte, Kimsesiz, Çýrýlçýplak ortada kalmýþ umutlar. Týrnaklarý kirli yaþlý kadýnýn fallarýnda, At baþý koþuþturmalarýna devam etmekte Buruksanmalar. Parasýný ödeyemediðimdendir Otel kapýsýnýn önüne býrakýveren Kafasý atmýþ hancýya sormak lazým; Otelden kovuluþ sýrasýnda kaçýncýyým. Eller cepte senfonisi; Nasýl musallat oldu bana. Halime gülüyor, Býraksam yerlere yýkýlacak Bir ayaðý kýrýk tahta masa. Eski renklerin muhabbetleri tur atýyor Gecenin koynunda. Paragraf baþlarýndan da, Uçup gitmiþ bir cümle anlamlar. Dar alanda kýsa paslaþmalarla, Yaþamý; Ayakta uyutma çabasýnda sonbahar…
(22 Temmuz 2011 tarihli 9.þiir kitabýmdan)
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dursun TOMBUL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.