KOVDUK ve KOVULDUK
O; bizleri biz yapan, deðerleri býrakýp
Ehl-i küfre uyunca, her kapýdan kovulduk.
Kendimizi bedevî, eli medenî sanýp
Elimizi ovunca, her kapýdan kovulduk.
Bu öyle bir illet ki, Edirne’den tâ Kars’a
Yâr deðil aðyar çýkar, tabip kalpleri yarsa
Yerli ya da yabancý, ne kadar …izim varsa
Bâtýllarý övünce, her kapýdan kovulduk.
Güzel olan pek çok þey, belki gizlidir ilkte
Huzur/güven… Ýstersen, hepsi saklý dirlikte
Hayâsýz bir þekilde, mâzimizle birlikte
Kendimize sövünce, her kapýdan kovulduk.
Bu bizlerin suçudur, inliyorsa her kýta
Hak; kuluna zulmetmez, bil ki asla ve kata
Ettik ve ettirildik, hata üstüne hata
Dizimizi dövünce, her kapýdan kovulduk.
Görmedi/görmeyecek, benzerini, eþini
Kim suçluysa býrakma, ne olursun peþini
Kalpleri aydýnlatan, “Mânâ’nýn Güneþi”ni
Biz hayattan kovunca, her kapýdan kovulduk…
12/07/’13
Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.