MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Yaralı Atlar Mevsimi
mimoza2023

Yaralı Atlar Mevsimi



Coþkun bir denizin dalgalarýna kapýlmýþtým, korkmuþtum adamakýllý, yorgundum...
Hayatýmýn arka bahçesinde kavaklar biriktiriyordum
Derin bir nefes çekiyordum albenili mevsimlerde ciðerlerime
O hep kýyýda duran, kanýksadýðým rüzgarlarda sallanýyordu söðüdün dallarý...
Saklanma duygusuyla araladýðým kapýlarýn ardýnda yüzüm duvara dönük duruþumla, çocukluðum geliyordu aklýma...Üþüyordum.
Yüreðimin kýþý kapýlarý teker teker çalýyordu. Iþýklý kentin hayaletleri söndürüyorlardý evlerin ampüllerini bir bir... Korkuyordum. Deniz kýzlarý kýyýya vurmaya baþlamýþlardý. Kayalýklardaki kýzýl, güneþin sarý parýltýsýný alnýndan öpmüþtü.Kum hüzün kokuyordu, yaðmuru özlemiþtim.

Can içi,
Canýmýn içi…
Kýþ, beyaz diyorsun…
Yaðmur ýslak
Ve ayrýlýk kokuyor karanfiller…
Ekliyorsun sonra…
Ben, gülleri severim
Ben, kargalarý...
Babaannemin gülüþü gibi sýcak, dayýmýn sonsuz aþký gibi esrik
Topraðýn kokusu gibi severim dünyayý diyorsun…
Eksiliyorum geriye, özlediðim yaðmurlardan...

Ötesi anlamsýz…
Ýnanýyorum sana.
Yaz da sýcakmýþ
Üþüdüðüm mevsim!

Sözüm, sözdü oysa...

...

Daðlarýn yamaçlarýnda ve aðaçlarda dinlenirdi tanrýkent gölgeler/i/miz
Beni unutma/ma/ný dilemiþtim
Kayýp þehir karanlýklarýnda aradýðým rüzgarýn senin deðil, benim olduðunu anlatacaktým sana, gelseydin...
Gelseydin ellerimin dokunuþundan havalanacaktý, gölgeli düþlere, yýldýzlara, denize, avurtlarýmýn çökkünlüðündeki devrik atlar... Gözleri oyulmuþ, dilleri koparýlmýþ, kanlarý kýmýz bile sayýlmamýþ atlarý dizlerimde uyutacaktým.
Kalbimin teklemesinden anlamalýydým gelmeyeceðini...

Bindiðim tüm trenlerin yanlýþ istikamet
Girdiðim tüm denizlerin kýzýl
Benim yalnýzlýðýmýn sessiz bir çýðlýk olduðunu da anlamamýþtým.

Ýndiðim kuyularda susuz, azýksýz, rüzgarsýz ve gülsüz kaldýðýmý sormadan anlamalýydý yalnýzlýk ülkesinin kýrýk aynalarý! Sen henüz kýrýlmamýþtýn, bense bir aynanýn kendini görüp göremeyeceðini dahi bilmiyordum.Benim belirsizliðim, senin bilinmezliðine denk düþüyordu. Bu yazgý, bizim yalnýzlýk vurgunumuz olmuþtu.
Yalýn bir iç çekiþ gülümsemiþti içimde, bir bulut üzerimizden geçiyordu, duymuþtum sesini.
Bir mahalle kabadayýsýnýn arkalarýna basýlmýþ, sivri uçlu rugan ayakkabýlarý gibi parlaktý sarsak otomobillerin farlarý
Hayat diye/bildiðimiz otobanlar engebeli, yollar tehlikeliydi. Iþýklar alabildiðine göz alýcý,gözlerimiz kamaþmýþ,yol alýyorduk zemheride. Sonrasýnda gece, kent, caddeler, evler, balkon çiçekleri, yalnýzlýk, hüzün rayihasý bir geçmiþ, geleceðin buðulu gölgesi üzerimize kapanýyordu.

..... Bulutsu gözlerimle dokunuyorum gölün üstüne konmuþ sis huzmesine... Kalbimin hýzlanmasýna; yaðmurun penceresi gök,yýldýzlarýn ölü gözleri, dudaklarýnýn arasýndan çýkan esrik sözler þahit yazýlacakken, onlar yine ayný kuyuda kayboluyor. Öleceðimi sanmýþtým, o kayýp zamanda... Ama ölmedim. Ben aþkýmý, günahýmý,sevaplarýmýzý hep ayný kalemle yazdým. Ruhumun mevsimini, hüznümü, bedenimi inþa ettim efendim. .. Tanrýlar kadar olmasa da;yaratmak, yaþatmak yaþamdaki tek amacýmdý. Göðün ve yerin tanrýlarý tanýðýmdý, seni büyülemiþtim...Uzaktan bakýldýðýnda heybetli görünen o dik baþýn ve omuzlarýn, geniþ omuzlarýnýn üzerine kondurduðum güzel yüzünle, ihtiþamlý bir sýðýnaktýn.Yamacýna sýðýnacaktým. Yakýndan bakýldýðýnda gözlerinin ýþýðýndan süzülen gözyaþlarýnýn, gözlerinin derinliðinde doðmuþ bir nehirden geldiðini anlayabilirdi herhangi biri... yarým býrakýlmýþ bir heykel gibi öksüzdün... Bacaklarýnýn yerinde devasa bir çamur kütlesi duruyordu. Seni ben yaratmýþtým. Bacaklarýn,ayaklarýn ve parmaklarýn yoktu,suya saplanmýþtýn.Yürüyemezdin, koþamazdýn, hiç bir yere kýmýldayamazdýn. Yarým kalmýþ güzelliðin ve bedeninle yalnýz ve hep benimdin... Bakýþlarýný, göz bebeklerinin içindeki çivit mavisi suda gezinen sayýsýz balýkla birlikte, . gülüþüme hapsetmiþtim, dilimin ucuna. Aðzýmýn içindeki suskunluktun, yaðdýramadýðým gri bulutlarýn gebe kaldýðý yaðmur gölgesi, daðlarýn ihtiþamýna yüklediðim anlamdýn sen.

Kendimi sende bulmayý umuyorum.
Kuþlar havalanýyor bataklýðýn kenarýnda unuttuðum avuçlarýmdan
"Ýzimi takip etseydin, bulurdun beni" þarkýsý çalýyor gemimin güvertesinde
Kollarým çýplak, ayaðým yalýn, bahtiyar bir geçmiþi uðurluyoruz varla yok arasý bir varoluþ çemberinden..
Bakýþlarýnýn ýþýltýsýndayýz, sahilde
Geceler þahit!
Adýný unuttuðum derinlik

Selam duruyor denizler gözlerinin rengine !
Kayýp kýtanýn balýkçýlarýna...
Yedi kat yerin altýndaki kentler
Hayallerimin duraðý olurken,
Dibe yakýn olanlar karanlýkta kalýyorlar nedense

Sessizlik…
Kavrýyor beni,avucunun içinde kanayan bir yarayým,senelerdþr kabuk baðlamadým ki !

Yaz sýcak,
Yaz sarý,
Yaz güneþ diyorsun bana halâ
Ýnanýyorum yine
Ýnanasým var…
Sevesim var seni diyemem sana,çünkü eminim bundan !
Sonsuzca seviyorum seni
Bir tabancanýn mermilerini sevdiði kadar en az
Bir düþün uykusuna sevdalandýðý…

Bu dünyaya restimi çekip gitmek de arada bir kapýmý zorluyor
Huysuzca ölesim var cümlesi dar geliyor rüyalarýmýn cehennemindeki bab-ý efkâra
Dilim lâl ve balýklar...

Aðzýmdaki bulutlarý, balýklarý, eflatuni gökkuþaðýný yutuyorum tek tek
Aðzýmýn mezarlýðýnda haç çýkartýyorsun
Ben sana tapýyorum
Gökyüzü kuþlara göçüyor
Bulutlar peþi sýra...
Ýstesem de yaðmuru
Yakalayamýyorum!
Peþimde pusuya yatmýþ kuyular,su sesi,isimsiz nehirler ve yeþili ormanýn,gökyüzünün albenisinde þahlanan demir pasý,yýldýzlar ve aþk....!

Günler akarken istikamet tek yön olurmuþ
An en az üç boyutlu bir denklem
Bir de beni saysana, sonra aðaçlarý
Birlikte bulalým asil sayýlarý,asal da olabilir aþklar sadece bire ve kendine bölünen soy aðaçlarý yaratalým önce,sonra kýralým tek tek !
Piramitleri gezelim bir bir
Pi sayýsýný da buluruz belki
Pergelleri bir ileri, bir geri oynatýlan bu peri masalýnda
Çapýmýz ne diye düþünmeden
Daireler çizelim,
Çemberler
Baþýmýz dönsün bizim de !
Kendimizden birer,ikiþer geçelim...

Oyun oynarýz iplerimizle,ahþap evlerin bahçelerinde,gecekondu semtlerinin çýplak ampulünün sarktýðý tavandan yere bakarýz þaþkýn gözlerimizle,sirklerde akrobatlar kardeþlerimiz olur
Ölüm bir ilmek yukarýsýdýr ya da aþaðýsý
Unutulur kimi zaman,kimi zamansa ,bir an bile çýkmaz akýllardan....
Ben unutmayý taktým aklýma...
Unutacaðým,her an hatýrýmda...

Elim sana uzanamadýðýnda kusuyorum
Yoksa her yer akvaryum
Her yer diken bize
Güllerse hep yedi veren!

Yol biziz demiþtik, yolcu biz
Gamzelerimizde duran ipek kozasýndan, kelebekler doðurmuþtuk ya hani
Biz de kelebekgillerdeniz...

Günlerin gülümsemelerine,
Ilýk gülüþlere aldanmamalý demek zamaný geldi artýk sana
Sadece an’ý yaþa
Aldanma!
Aldanýrsan sonra bir damlasutopraða!düþer...
Ýçimdeki kan alevlenir
O da yataða !
Gerçi kýzabilirsin de elbette banaÝki açýksözlülüðümdür beni ben yapan turnusol !
Kaðýdý kullanýrým,insan ayrýmýnda !
Neye inanacaðýný söyleyemem sana da
Ben de aldanýrým belki zamaný bize tamamlayan tanrýya

Yarým adamý,- ki bu sen oluyorsun, balçýktan- ve beni geçtim
Bir þeyler oluyor gökte, denizde, devrimin gölgesinde
Bir þeyler olsun zaten!
Kuyunun en dibinde...

Aþk ki … ölüm gibi
Ayrýlýk gibi
Benden çok sen gibi,
Kardelen gibi
Ulaþýlamayan gibi…
Yaþýyoruz ya ne güzel!
Ýki yarým en az bir eder biliyoruz ya hani
Tamamlanacaðýz yedi kat gök üstünde,
Gökdelenler ceplerimizde
Köpekler baþýmýza kral
Biz meleklerin kahramaný olacaðýz o zaman...
Yine de,yine de,yine de !

Kýz sen dinleme, baþýma bela olursun
Bazen andan olma hatýra, ömürden hayat doðurur bilirsin
Bir ki üç sayarsýn, türküler söylersin kendi kendine
Kendine bile bazen kendin inanmazsýn, biline...

Yaðmurun ýþýðýyýz biz, yýllar öncesinden kalma yýldýz tozlarý
Kemik renginde
Peki iskeletimiz nerede
Ýnandýramam ki kimseyi…
Ya yaþamadan öleceðimize…
Ya da yaþayarak çoðalacaðýmýza...
Kime ne!

Varlýðýnda özlerken seni ve bir o kadar ruhuna uzak…
Kalbim boþluk çarpýyorken, ölüme inat
Ve yok olasým gelse de
Yine inadým tutuyor…
Yaþýyorum
Yaþýyorum

kýrýk kanatlar gölgesinde
mavisiz eksik gri bir gökyüzünde,
Bulanýk sularýnda denizlerin belki!
Yaþamak denirse
Belirtisiz sýfatlarýn gölgesinde hançerleyerek kendimi,
Yýlký atlarýna ihanet etmeyeceðimizi bilerek
Elinden tutuyorum senin
Sonra gözlerinin nehrini siliyorum ipek mendilimle

Yaðmurlara ihanet ederek

de olsa yaþanabilirmiþ demek...
Bunu böyle söyleyebilmek!
Dünyadaki en büyük bahtiyarlýk demek!

Biline,biline,biline !.....


10 Temmuz2020/Gülgün A.
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.