YARA...

Ýri bir düþün býçak yarasýyým
Arpacý kumrularýnýn istila ettiði her þiirde
Saklý yamalarýn tezgâhýndan geçti benim kalemim
Matemin kargacýk burgacýk fýtratýnda
Ýçerlediðim þehir kabadayýlarýnýn
Savurmayý unuttuðu naralarýnýn
Kökünde saklý zencefil.

Göðsünde derin bir yara
Sýrtýndan vurulan her düþün de kursaðýnda saklý
Kurþun gibi muhafazalýyým
Elbet Allah’a havale ettiðim düþlerin
Öncüsü satýrlarda
Yana yakýla istiflediðim sözcüklerin
Patavatsýz izleðinde
Kukumav kuþu deryanýn özlemini giderdiði
Bir denizkýzýyým
Kanamalý þehrin balçýðýnda
Gün yüzlü annelerin bahtýnda saklý
Geceye deviren þiirlerde
Ýrkildiðim kadar iðreti durmadan
Hecelerin ferine yanýk kelamýn
Donuk gözlerinde
Þuur kaybýna açýk bir heceyim.

Dizlerimde büyüttüðüm nice öðreti
Kefil olduðum bir münazara öðütüldüðüm
Gün ve gece.
Þiarý isem mevsimin izini sürdüðüm
Dolgun yanaklarýnda elmanýn
Dolunayýn etrafýnda dönenen hangi kayýp yýldýzým ki?

Adýmý unuttuðum bilumum þiirde
Kaykýldýðým dehlizde saklýyým belki de
Nöbeti devraldýðým bir öykünün sair cümlesinde
Nakþettiðim de deðil hani resmettiðim
Keþke söylemediklerim kadar mutlu olsaydým
Demenin de bedelidir elbet
Her demediðime kefil olmanýn
Verdiði mahcubiyetle
Uyumsuz benliðimde saklý o sayaç
Öðün atladýðým binlerce günün nezdinde,
Hala nasýl oluyor da acýkmýyorsam…

Nefsime yenik düþmediðim aþikâr
Varlýðýma ket vuran rüzgâr kadar
Daðýlmasaydý keþke gövdem
Bir buluta asýlý kalmanýn verdiði þevk ile
Hala nasýl da programlýyým vazgeçip de
Yitip gitmemeye…

Elbet kurþunlandýðým her gün
Konuþlandýðým zeminde
Bir yürek tellaðý ki
Sökün eden gecenin rahminde
Unutulduðum ayan beyan
Uyamadýðým düzenken
Yaralarýmý daha da deþen.

Sosyal Medyada Paylaşın: