benim de bir adým var, benim de bir saným... taþ deðilim ki, ben de bir insaným!.. kimi iþaret zamiri etti beni, kimi iþaret sýfatý... kimi taþa tuttu beni, kimi laf attý... benim de bir caným var, benim de bir kalbim oysa!.. yüzünü asar, kendini öldürür annem duysa!.. kuru kuru öksürürüm, soðuk soðuk terlerim... nasýl sýzlýyor bir bilseniz, masum olan yerlerim!.. kitap kitap, töre töre, kanun kanun dolaþtým da, þu yazgýma bir yer alamadým!.. takvim takvim, kütük kütük, mezar mezar dolaþtým da, þu acýma bir isim bulamadým!.. artýk ne silahým ateþ alabiliyor, artýk ne atým dörtnala koþabiliyor... ama annem duymasýn n’olur, annem beni hâlâ paþa biliyor!.. yanar tutuþur sonra, is kokar kadýn... annem ki, çok güzel bulgur kokar, en çok da orta bulgur!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
MAHMUT TURAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.