Yýldýzlar da döner Söner, Sonra, Eskiye döner yýldýzlar…
Nehir, ýrmak, ve dere Hep o yere Hep “O” na döner..
Semazen döner, Pervane de döner, Sonra aþkta, Ve de sonsuzlukta söner. Düzen böyle dünyada… Kalana dek son er…
II Tohum topraða düþüyor Karakýþta çimlenip, üþüyor. Bahar geliyor, boy veriyor, Ekin oluyor… Yaz geliyor, Baþak baþak sararýyor. Harman oluyor ekinler Un oluyor, ekmek oluyor, Derman oluyor, yanmýþ canlara Zaman böyle dönüyor Yanýyor, parlýyor, Sonra sönüyor…
III Baþladýðýn noktaya gelmektir dönmek Yanmak, Dönmek Sonra da sönmek…
Her þey nasýl dönüyorsa baþladýðý yere Evet bir kere, Sadece bir kere, Adem’den beri dönenler gibi Biz de döneceðiz, Geldiðimiz yere...
Temmuz 2008, Simav Yunus Çetkin
Sosyal Medyada Paylaşın:
yunusi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.