HÜZÜN VE İLHAM PERİM BAŞ ROLDE...

Sözcükler, yýrtýlan zarýnda ömrün bir devasa geçit
Aþkýn ambarý sefil bir terane
Huzmeleri de kayýp mevsimin ve þiirin
Sefasýný sürmekse bu hikâyenin…
Neresine aitim söyle, sevgili, söyle
Senin nazarýnda kapýþan bir resim miyim de,
Tutuklu kaldýðým hayat denen terminalde
Konduðum mu kardýðým mý?
Kanýp da yeltendiðim her renge
Bir düzmece ünlemim belki de
En çok kendine þaþan
Þaþalý duygularýn de zümresinde
Ýçine kapanan bir yýldýz gibi
Tünediðim çiçek bahçesinde.

Tüydüðüm mutluluk ne zamanki düþmedi peþime
Gölgemle kavgalýyým, sevgili
Ne gölgeme düþman
Ne lakayt bir zemin
En çok istirham ettiðim elbet
Kavuþmak kabrime.

Günü pazarladým geceden
Geceye konuþlandým ansýzýn
Hitabesi kayýp bir martaval
Yakalandýðým zamansýz aþkýn da baþkahramaný.
Gün yüzüne delalettir her þiir
Þiire benzeyen mevsimde dingin bir fani
Olmaya meylettiðim de yalandýr
Yalandýr belki de yaþadýðým
Yasadýðým kadar yaþatmaksa yüreði
Hangi mevsime denk düþüyorum kim bilir…

Hayýflandýðým soytarý sitemler
Haznemde güvercin ve serçe
Oysaki kendimi bir düþ bildim ben yetimliðin
Kuvözünde:
Aþksa ambarýmdý
Gagaladýðým ne çok özlem
Bir seyyah ki kurguladýðým ömürde
Taþkýnlara sebebiyet veren yaþlarým
Yaþadýðýma asla kani olmadýðým
Bir kabare belki de dâhil olduðum
Elbet hüzün ve ilham perim baþrolde.

Matemin rüzgârýný diktim yakama
Öptüm de annemin elini doðduðum tarihte
Kayýt düþen melekler
Elemin ferinde el ele verdiðim nice elin de
Umurunda deðildim hani.

Sevdalý bir ýrmak
Göðe aktýðým bir rivayet de deðildi üstelik
Yalanlara itibar etmeden
Yandýðým aþkýn közünde
Bir ithamsa yuhalandýðým
Bir tek iman gücümle dayandýðým
Her halükarda gözümde saklý na’þý þimdiden
Dünün ve ulaþýlasý yarýnlarýn
Ýhtimal dâhilinde sevilmek de olmadý hani
Ýçimden geçen son güfte.


Sosyal Medyada Paylaşın: