Mihrimah...

Gecenin deminde düþer yaðmurlar,
Ruhuma hediye yaðan damlalar,
Tedrici aþka hasret yar yaðmurlar,
Hüznümün faslýnda sýrdý Mihrimah...

Büyüdü ak güllerin kokusu rahmet,
Benliðe sevginle durma zulmet,
Gönlü garibana imanla, merhamet,
Abdestle namaza durdu Mihrimah..

Nazarýnda bir pay, aþka hasret mi?
Bu bekleyiþ, muamma mý? Gaflet mi?
Þu Yalan dünya da her þey þöhret mi?
Kibir ile gurur vurdu Mihrimah...

Aþkýn daðý varmýþ Ferhat olana,
Cefa hoþ olurmuþ imaný olana,
Çölde kaybolan Kim, Mecnun olana,
Kalbimde yarayý sardý Mihrimah...

Düþünce düþüme aþkýn cemresi,
Minareden yükseldi Ezan sesi,
Niyete durdu inananlar zümresi,
Nasip Duasýna erdi Mihrimah..

Þiir: Sedat KÖSE
Sosyal Medyada Paylaşın: