solumda mülk sahibi ciðerimde nefes ufkumda güneþ mevsimse hep bahar topraðýna biat eden maðrur gül idim sen topraðýmdýn ben güle güle þakýyan bülbül anlayamadýn yada anlatamadým ayrýldý tel koptu türküm hep ayný nakaratta dilim söyler ciðerim çatlar kalp yýrtýlýr sen diye diye , maðdurun boynu bükük gülü soluk atar bu kalp cansýz soluðumda tek cansýn nefesimde yalýn bir türküsün hep seni söyler seni dinlerim gevezedir yaþam yaþamaksa bu yabancý bir damda döþeksiz bir mutfakta ocaksýz elsiz ayaksýz yabandý yad eller gözüm pencereye gitmez elim tencereye gitmez soslu spagetti anýlarda ben cam önünde piþtim çok kaynar çok taþarým eskileri piþirip taþýrýp üç öðün aþ niyetine diþlerimin arasýnda sakýz gibi çeviririm ben ben miyim yahut sen miyim veyahut üçüncü tekil yada çoðul þahýslar mý bilemedim unutmak ayrýydý zorunda kalmak ayrýydý ayrýydý iþte sen gittin ayrýldý tel koptu türküm sen diye sayýklayan bir ben kaldý benden içeri... SÝSEL KARAGÖZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.