Kar taneleri düþerken ak saçlarýna Daha vefalýydý evlatlarýndan kýrçýl pardösüsü Kýrk yýl ýsýtmýþtý sýrtýný eskimeden Bir kez olsun off demeden Birde boz renkli atkýsý vardý Bronza yakýn tenini saran Onunla birlikte emekliye ayrýlan Kah can derdinde Kah ekmek derdinde kapýþtý hayatla Ýlk kez yenik düþmüþtü kendisiyle olan kavgasýnda Hak’ka teslimim diyerek Azrail’e
Sigaradan mý çileden mi dumanlýydý gözleri Kalbi güzel olsa da korkardým, býçak gibi kesiciydi sözleri.. Hiç gülmeyen yüzü, iki dað gibi çatýktý kaþlarý Þefkati bile maðrur du dökülürken ellerinden ama merhametsiz de deðildi.
Kendisi gibi... Akþam dönüþ saatleri de belirsizdi Eve gelse de önce bir fýrtýna gibi eserdi. Annem yemeklerden en güzel dolmayý yapardý ama babam ise dolmayý hiç sevmezdi. Ben babamý Ýçimde buruk bir sevinçle beklerdim eþikte Ýsmi nazlý olan bebeðimi sallardým Onun yaptýðý tahta beþikte Aklýmda çocukça endiþelerim Suratý hangi havada gelecek diye beklerdim Belki de hiç gelmezse kurgusu ile kendimce
Bir dað devrildi hazin bir sonbahar da Aylardan Kasým da göçmeyi uygun görmüþtü Ýsmi Ali olsada Þimdi her sarý yaprakta sararýr ellerim Ve de gözbebeklerim Solar sýcaðý ýsýtmayan güneþte yüzüm Yemin olsun babam sevmem bir daha olmasýn Eksik olsun mevsimlerden güzüm
Bir dað devrildi hüzünle hazan karýþýrken birbirine Sevgiler asýlý kaldý siyah bulutlarda yüzümde renkleri matemli bir gökkuþaðý Siyahýndan sallanan yetimlik damgasý Annemin gözlerinde saðanak yaðmurlar Dilinde bu gidiþin zamansýz ey koca çýnar feryadý Ben kendimce hayýflanýyordum ardýndan Yine anneme haber vermeden gitmiþ diye Bir salâ duyuldu karþýsý mezarlýk olan minareden ilkez haber vermiþtin babam giderken Sadece annemle bana deðil Cümle aleme dedim içimden
Sonrasý... hüzün yaðar bu kente
~
#hüzünlükent Kahramanmaraþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.