Mavi koylara daldý, yine mahmur gözlerim
Birden aklýma geldi, mavi gök yeþil koylar
Karþýdan baktým güldü, geçen eski günlerim
Dün gibiydi gözümde, mavi gök yeþil koylar
Sen dedi bana bakýp, mavi deniz karþýmdan
Bakardýn durup bana, yorgun geldin’ mi daðdan
Ne oldu bakmaz oldun gelmez’ mi oldun daðdan
Ufum’ da sele serpe uzanmýþ, mavi deniz.
Haklýydý her gün gittim akþam yorgunluðunda
Onunla bir oldum ben, en yorgun zamanlarda
Bana ders huzur verdi, yorgun akþamlarýmda
Gün batarken karþýmda, bana bakan Ak deniz.
Yorgun indim’ mi daðdan ben giderdim denize
Sorardý yorgun’ musun, ben gelmiþsem göz göze
Tuttururduk bir türkü, onunla ben biz dize
O söyler, ben söylerdim, çýrpýnýrken Ak deniz.
Bazen’ de otururken, yorgun denize karþý
Hem yemiþ hem içmiþsek, yemekle bir’ de raký
Karýþýrdý Ak denizin, bize baktýkça aklý,
Sarhoþ olduysak kýzar, çýrpýnýrdý Ak deniz.
Ahmet Yüksel Þanlý er
01 Temmuz 20