dişi aslan

büyük dayým elini yumruk yapmýþtý,
masaya vurdu.
öðlen soframýzdý.
köyden gelmiþtiler:
dayým,
karýsý.
annem çayla ekmek ve peynir yedirecekti.
yumurtalý kayganak ilave etmiþti.
eski kaþardan kesmiþti.
erzurum þekeri birkaç tasta sunmuþtu.
ekmek sýcak çýkmýþýydý:
celil aða’nýn fýrýn, evimizin altýndaydý.
kazaðýmýn kolunu uzatmýþtým sele olmuþtu kolum ekmeklere...
herkesin sofrasý açýktý,
aç’ýn misafiri ol... tok’un!..
Tanrý’nýn misafirliðindeydin,
o’nun konuðuydun.
bereketiyle evsahibi de nimetlenirdi.
çiçekli muþamba üstü; çay bardaklarý.
ekmek kýrýklarýný den’liyordum.
me’met efendinin kýzý bankaya memur olmuþtu...
mevzuu ediyormuþlar mahallede kadýnlar.
dayým:
"asker de bölük komutanýmýz birgün bizlere...
aslan aslandýr...
aslanýn erkeði...
aslanýn diþisi olmaz demiþti:
aslan aslandýr."
ben, dayýmýn kadýnlarýn erkekler gibi memur olabilir dediðini,
kadýnla, erkeðin eþit olduðunu anlamýþtým.
deklare etmiþti.
dayým hümanistti...
dayým "insan haklarý" bilmezse de:
saðduyuluymuþtu!
seller sularý,
sofrayý,
çay bardaklarý,
þeker kýrtiklerini,
masayý,
kaþarý,
francalalarý,
tasý tabaðý,
sildi süpürdü!..
zaman bize ve sofraya acýmadý!




y.yýlmaz
960toki
çanakkale
29-06-2020




Sosyal Medyada Paylaşın: