Celladın Sessiz Ölüm Şarkısı

Celladýn Sessiz Ölüm Þarkýsý

OYUN ZAMANI


//…Celladýný kaybetmiþ bir ip gibi boþlukta sallanýyordu nar aðacý…//

Göz göze gelmemeye çalýþtýðý

Sadece baþka gözler deðildi; mesela yolculardý.

Yollarda izini býrakan kar tanelerinde oyalanýyordu zaman.

Ýnce sessizliði kavuran

Salýnmalar yanýlsamalar aralanýyordu


Mezar kazýcýlarýnýn bulduðu altýn diþler parlýyordu
muhbir bir ay ýþýðýnýn altýnda.

Diðer aðaçlar sessiz ve zorunlu tanýk olmaktan býkkýn.

Her erteleniþte boyunlarý daha bir bükük.

Kýmýldamadan duruyorlardý.

Dilleri lâl


Rüzgârlarý saklýyorlardý yapraklarýnýn arasýnda.

Rüzgar,

Tutunuyordu topraða...


Baþka bir fotoðraf yýrtýlýyordu, zamanda...

Dar aðaçlarýnýn yapraklarý yoktu mesela...

O yapraklarýn çiçekleri de...

Ki; renkleri saymamalýydý.

Dalýn
çiçeðin
meyvenin olmadýðý
O sessizde
o karanlýkta


Ay huysuz
Ay sabahý bekliyor...


Yarasalar, asalar yollarýný þaþýrýyorlar

Çarpýyorlar kayýp þehrin kayýp yolcularýna

Kayýp prenses kendini arýyor umarsýzca.

Dumansý kurþunî sisin sardýðý her siluet

Her þey

Yaðamamýþ yaðmurun altýna sokuluyor.

Sýkýntý basmýþ topraðý

Bir türlü bitmiyor!


Bir türkü baþlasaydý keþke
Zaman uzak sessizliklerde
Uzaklýklar uykuda
Ölüm pek yakýnýmýzda


Al/kýþlar al/kýþlar geliyor sonra.....


Biri salonun tüm ýþýklarýný yakýyor.
Canlanýyor aðaçlar.
Duman üfleyen makineleri kapatýyorlar.
Tiyatronun penceresine konmuþ bir grup güvercin
delicesine kanat çýrparak
havalanýp, uçuyorlar...

Renge
Kokuya
Þiire
Þairin kalemine
Ozanýn mýzrabýna
Sazýnýn teline



Rengi-mavi.

Kokusu-iyot.

Dokunulasý-serin.

O mavi deniz(e) (doðru!...)
Ömür dediðin aþk oluyor yeniden
Yaþam oluyor
Denize doðru !
Yaþam oluyor nefesin


Dalgalarla buluþtuklarýnda,
Yaðmur yaðýyor usul usul..
Huzur
Dinleniyor dalgalarýn ritminde.
Ilýk;
Serinletip, yumuþatýyor taþlaþmýþ kayalarý...yürekler gibi.
Güneþ doðuyor mu, batýyor mu? Anlaþýlmýyor.


Ve Güvercinler....
Ah o güvercinler...

Hep pencerede...

Hem gökyüzünde

Hep! Kurþuni.

Hep !!!!

Kurþuni.

Gökyüzünün rengini kuþanmýþlar çünkü.


Dar aðaçlarýna salýncak kurup,

Saklambaçlar oynayan

Çocuklarý ebeliyorlar.

Nedense herkesin gözlerinde

Gizlenmeye çalýþýlan o garip tebessüm öylesi aþikâr ki!

Bir kahkaha gibi

Çýnlýyor semada,
Bulutta.
Denizde.
Akta.
Toprakta


Çýnlýyor………….

Bir celladýn gözlerindeki engerek!




Biz hayatý boþa yaþamadýk ki !

(Yaðmur yaðacak……..)

14 mayýs 2010---



Sosyal Medyada Paylaşın: