ARDINDAN

esaretin cesaretiydi iþte

geride býrakýlan boþluk!

artýk ne dolacak an, ne de zaman

dolanan nandýr aslýnda; salýnan, o boþlukta

adýný andýðýmda...

ekmek gibi su gibi muhtacým, açým sana

“artýk” düþlerimin yanýna kaldýrdýðým fotoðraflarýn arasýnda gizlediðim ninnide gizlidir anýn



çok yüksekten düþüþüm, düþümmüþ ki !

o yüzden acý bile yalan !

sonradan anladýðým!





ah! geride býrakýlan boþluk...

rengârenk elbiseleriyle, beyaz tüllerle bulutlara astýðým

sevinç !

sözcüklerinin sesiyle linç edilen anýlar





bir bilsen, nasýl da saklanýyorum, sýðýnýyorum sözcüklere þimdi

eyvallahým yok "mýþýmsýlara"

býrakýlan loþluðun hüznü aðlatýrken beni

türküleri alýp koynuma sarýlýyorum,

þafaklardan güneþler dileniyorum









fotoðraflardaki anýlar nereye gitti

nerede býraktým

o ilk gülümsemeyi

içtenliði hatýrlamak canýmý yakýyor

sende býrakmýþým neredeyse her þeyimi

baþým dönüyor



unutmuþum bak iþte!

unutulmaz sandýðým her þeyi!

unutuluyor mevsimler

kuþlar

þehirler!

denizine kavuþamayan nehirler!

unutuluyor bak suyun sesi

günün neþesi

ve insan olmanýn kývancý unutuluyor!





acý girse de kanýna

ve bileklerin aþksasa da

aksýyor

aðýr aksak bir ritmle dönüyor dünya





martýlarýn gözlerindeki hüzün

ve hayata yetiþme telaþýndaki

garip!

kanaâtkar

yaðan kar

kalabalýk

yalnýz insanlar þehrine

düþürüyor yüzünü





þehirler arasý istasyonlarda

otogarlarda

trenlerde, otobüslerde

insanlar harpte

ekmek parasý peþinde

alýn terleriyle kazanýrlar üç beþ ekmek parasýný

dar alanda hayatla kýsa paslaþýp,bölüþürler yaþamý

gider gelirler

hayattan hep alacaklý





trenler, otobüsler

ayný raylar

ayný yollar üzerinde

ayný genç adam, ayný güzel kýzla karþýlaþýyor her akþam ayný saatlerde...

alamaz gözlerini adam; hüznünün albenisi

yüzüne yansýmýþ kýzdan

kýz; olan bitenden bihaber, alýr götürür gözlerini adamýn

adam kör kalýr

þehir saðýr

ve gözlerim yaþarýr

yaðmur yaðdýrýrým kente!

tüm sevgiler ýslanýr

ve hýzlý trenler! sonsuzca uzayýp giden yollardan toplar insanlarý!!!





senden geride kalan boþluk nedir ki bunca yaþam arasýnda

bu hayat kavgasýnda!

belleðimizde birikirken fotoðraflar ve unutulurken hatýralar…

hayat doludizgin akýp gidiyor iþte





bayat ekmekler zengin semtlerini kirletiyorken!

ve belki de aç yatýyorken bir çocuk

gözleri yýldýzlarda ve halâ hayallerine asýlýyken hayat

söyle k/ayýp mý

söyle !

aklýmda kalan kalayazmýþ donakalmýþ anýlar

yalan mý



7Temmuz 2011 Bakýrköy






Sosyal Medyada Paylaşın: