Yýllarýn yorgunluðu bir araya toplandý, Bitmeyen þarký bitti, naðmeler sözde kaldý. Diller bir ok misali yüreðime saplandý, Ciðerim lime, lime; her parça közde kaldý.
Duygularým tarumar, acýlar çok derinde, Sorma sakýn halimi, daðlar oynar yerinde, Bu dertler unutulur, belki günün birinde, Her þey eskidi gitti, özlemler bizde kaldý.
Örümcekler að yapmýþ deðirmenin taþýna, Deðirmenci yorulmuþ, bekler yalnýz baþýna, Undan renkler yansýmýþ býyýðýna, kaþýna, Alna düþen çizgiler, sonunda yüzde kaldý.
Kaðný tekeri bekler bahçenin köþesinde, Oylum, oylum yaralar çamýnda, meþesinde, Hiçbir eser kalmamýþ kuþlarýn neþesinde, Avcýlarýn gözleri, kardaki izde kaldý.
Meyve dalda çürüdü, aðaçlar yaprak döktü, Daðlarýn doruðuna koyu bulutlar çöktü, Güneþ erkenden battý, þafak ise geç söktü, Duygu yüklü cümleler sadece güzde kaldý.
Ömür öyle geçti ki; bahçede gül eskidi, Yazýlar uçup gitti, mektupta pul eskidi, Eskimeyen ne kaldý? Geçtiðim yol eskidi, Tozlarý ayaðýmda, sýzýsý dizde kaldý.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.