Amennâ

yoksun...
tekrarlýyor yine hüzün türküleri..
keder biçiyor pervasýz
yorgun bakýþlarým

...

’’dudaðýmda ilan edilmiþ isyanlar varken
alnýmýn çatý mim olsa yokluðuna
ne yazar...’’

--

ömrüme pay edilmiþ ne varsa
pencerenin ýþýðý
kalbimin mâhurluðu
nereye üflese zaman
ikiye bölünen yalnýzlýk..

biri sözler içinde hükümsüz
diðeri arsýz cam kýrýklarý
þimdi yedi kat alem cem etse
sen yoksan
ne yazar
..
..

çekilse þu gövdem bedenimden
ardýnda kocaman sahipsiz mezarlar var
gerdanýmda taþýdýðým
ateþlerden çektiðim sen...
þimdi avuçlarýma sunduðun zühre yýldýzlarý
gözlerimden öpse
sen yoksan
ne yazar..

..

kuytulara saklý güvercin gibi nazenin
sevme þeklim annemden kalma deyip
aldanmacalarým hükümsüz..
bunun da çözümü yok..

birazdan bir rüzgar gelip
elleri kamburumda ’dua’ etse
umutlarýný serpse telaþlý yanlarýma
sen yoksan
ne yazar..

..

ve biz seninle..
sýrtý sývazlanmayan ’yetim’
ve ucu hiç birleþmeyen nehiriz..
...

’’okkalý bir yalnýzlýktý benim ki
tonlarca vurulmuþken kirpiklerimden
bu yaranýn kabuðuna da âmennâ
kanadýna küsen kuþlarada âmennâ
âmennâ gökyüzüne
âmennâ ..’’

Belma.

Sosyal Medyada Paylaşın: