Yorgunum dostlar.

Mevsimlerden hazan zamanýydý.
Aðaçlar sararmýþ yapraklar dökülürken
Yaðmurlar rüzgarlar, savuruyordu oradan oraya,
Yapraklarý.
Camilerde selalar hiç susmuyor,
Her gün biri gidiyordu dostlarýmdan.
Biri geldi bir gün yanýma yüzüme baktý birkaç hasbahalden sonra.
Dedi.
Ne oluyor sana.
Þaþýrmýþtým ne olduk ki bana.
Sen hiç mi bakmýyorsun sabahlarý aynaya.
Yüzlerin sararmýþ, çizgiler derinleþmiþ çökmüþ avurtlarýn iyiden.
Yoksa sýra mý geldi sana.

Dur dedim dur.
Yaþanacak zaman var daha.
Gönlüm genç sen benim öyle olduðuma bakma.
Ýkinci bahar var,
Yaþanacak aþklar var daha.
Þaþtý dostum.
Sen görmüyor musun hazan zamaný þimdi.
Her gün biri gidiyor dostlardan ,
Utan...
Utan þu halinden utan þu sözlerinden dostundan tavsiyedir sana.
Doðruydu
Kalmýþtýk birkaç ihtiyar
Ne dost kaldý konuþacak nede bizim için gelecek bahar.
Birer, birer dökülüp gideceðiz hazanda.
Gelmez belki de tekrar bahar.






.




*





















Sosyal Medyada Paylaşın: