BABASIZ BÜYÜDÜM

ben babasýný öpmeye utanan
kýsa pantolonlu oðlan çocuðu

bir gün
beni kucaðýnda uyutmaya çalýþýrken

odaya dedem girmiþ çatmýþ kalýn kaþlarýný
eþek sýpasý
garý gibi bebe mi avutuyon
demiþ

hani bir gün tüm cesaretimi toplayýp sormuþtum sana

neden annem gibi deðilsin demiþtim

çünkü ben babayým dedin

babalar çocuklarýný sevmez mi peki
dedim

gözlerin dolmuþ dudaklarýn titremiþti

sen benim oðlum olsaydýn
sana
her gün sarýlýr
öperdim
dedim

sen elini uzatýp okþadýn baþýmý
acemice
sonra çektin ateþe dokunmuþ gibi

bizim zamanýmýzda ayýptý böyle þeyler
öyle öðretti benim babam
babama da onun babasý
dedin

ama öðrenmenin yaþý yoktur oðul
sen önce göster bana

yarým kalmýþtý konuþman
ben durur muyum koþup sarýlmýþtým
sana
ama öpmeye
utanmýþtým

ilk ve son olmuþtu
ne sen öðrenmiþtin
ne de ben
cesaret edemedim bir daha

artýk çok geç
kocaman adam oldum

kucaðýnda uyutmadýn
omuzlarýna alýp gezdirmedin ya
ayýp diye

þimdi sen benim omuzlarýmdasýn
mutlu musun baba

...
Sosyal Medyada Paylaşın: