ÜLKE VE KOLEZYUM

Büyük bir ülkeydin.
Þehirlerinin ihtiþamýnda kaybolmak vardý þimdi.
Tarihi sevecenliðin,
Nadir bulunan anlayýþýn vardý sokaklarda.
Ýnsanlar kirletti seni,
Ýçinde gezdirdiðin kibir.
Büyük merdivenli bir opera olsaydýn,
Kendi sesimi bulurdum sende.
Belki bu ülkede,
Sadece bir kiþi yaþayabilirdi.
Ama kapýlarý açýk býraktýn.
Her gelen benim üzerimden geçiyor þimdi.
Her giden de memnun bir ifade...

Burçlar yýkýldý yüzünde.
Madrabazlar, tavukçular, göçmenler...
Hepsinin bir evi var artýk.
Yutulmuþ olduðun halde,
Boðazýna kadar bir geçmiþin içinde.
Kutsal mabetlerin varmýþ gibi yapýyorsun.
Sabah bir kilisenin vaftizinde,
Öðlen bir caminin þerefesinde,
Ve en çok putperestlikle geçiyor ömrün.
Aslýnda hikmet diye biri vardý bu þehirde,
Onunla tanýþmaný isterdim.

Yüzümü hatýrlýyor musun?
Ben demirciydim, fakirdim de üstelik.
Tek bir müþterim vardý terlediðim.
Seni kurtarmak için demir mýzraklar yapar dururdum.
Kurtuldukça mýzraklarý severdin.
Arada, köþe baþýna kadar gelir,
Ýhtiþamýný seyrederdim.
Ne adil bir ülkeydin sen.
Tevazu akardý zývanalardan.
Huzur vardý.
Bir karýnca incinse,
Özür dilemek için bir ordu kurardýn.

Þimdi bu ülkenin en kalabalýk yerinde,
Ucuz eþya satan esnaflar gibi,
Kendi varlýðýný baðýrýyorsun alýcýlara.
Gerek var mýydý bu ülkede,
Duygular kanasýn diye kolezyumlar açmaya.
Ben bir demirci çýraðý büyüttüm,
Sende sarraf olurken.
Tüm mimari zevklerin ötesinde,
Aþk geçti içimden.

Bir ülkeye âþýk olmak,
Bir ülkeye adalet getirmek,
Bir ülkeye huzur vermek zordu.
Ama bir demircinin yüreðiydi bu,
Sandýðýndan daha büyük.
Ter içinde harlarken ateþini,
Sesini duymasan da,
Tüm demir mýzraklar,
Bu ülke için vardý.
Satmayacak ustalýðýný.
Senin topraklarýnda tükenecek nefesi.
Ama sen;
Tüm savaþlar bittiðinde anlayacaksýn.
Adil olmayý,
Yaþamayý,
Yaþatmayý
Ve nihayet aþký.


Ahmet Serdar OÐUZ / 18.06.2020 / TOKAT



Sosyal Medyada Paylaşın: