Alnýnýn þak’ýnda serçeler tavaf bellemiþ satýh zamanlarý saklambaç oynarken mâveranýn çocuklarý gözleri kýrýk pencerelerden sarkan hazin naðmelere gebe tüm zamanlar.. Ve insan en çok zifiri geceye sataþýyor tanýmsýz.. Ve insan en çok kendi cehenneminde susuyor avucunda kör ulaklarla... Ve insan en çok kendine katýk oluyor þavký vururken yere..
R.Merva -2019- cuma /////
Sosyal Medyada Paylaşın:
Reyyan Merva Abdülaziz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.