uyandım

Uyandým

Uykusuzlugun sonundayým,
Rahatý attým bin yýl ötelere.
Hüzünlü bir günün sabahýndayým,
Sakladým çehremi tebessümden maskelere...

Çek bir nefes kahrolasý dumandan,
Efkarýn sisten zehirle dolsun cigerlere.
Sana ne ki kopasýca dünyadan,
Kalýrken güneþli cehennem nesillere..

Ve çok marifetle yaþadýgýmýz ömür,
Katran karasý geceler birer testere.
Bedenin: koru geçmiþ sönmüþ bir kömür,
Dilde ne dua,kaldý nede besmele..

Vuslatý özlemeye yüzünmü var,
Yürüyen ceset üstünde akýlsýz bir ser.
Ölümü uyku sananý beklerken har,
Namlusu bana dönük mermisi günah dolu mavzer..

Yaþarken ölmemeyi bilmek varmýþ,
Dört yanýmý sardýgým nefis denen siper.
Hayýrsýz duygularým beni sarmalamýþ,
Beni kurtaracak kaleler düþtü birer,birer..

Akýl denilen olgunun ayak oyunlarý,
Haylaz bir çocugun hýrçýnlýgýnda kandýrdý.
Akil adam oldum avuntusu-martavalý,
Hayatla ölüm arasýnda dünyaya daldýrdý..

Kendim yazdým kendim oynadým senaryoyu,
Anladým beni yaratanýn bana bir garazý yokmuþ.
Kör ebe oynar gibi avundum ömür boyu,
Bir uyandýmki baktým cesedim yýkanýyormuþ...

Hilmi Efe



Sosyal Medyada Paylaşın: